24 jaar en burn-out
“Hoe kon dit in godsnaam gebeuren? Ik ben in de kracht van mijn leven, ik heb altijd goed voor mezelf kunnen zorgen en nu dit”. Maar jarenlange roofbouw (voltijd SPH met daarnaast een studentenbaan van 20 uur in de week), een wereld die steeds sneller beweegt en een hang naar perfectionisme zorgden ervoor dat op deze jonge leeftijd bij mij de stoppen doorsloegen.
Ik had zo nog wel even door kunnen gaan hoor, maar mijn leidinggevende stuurde me naar huis. “Je gaat morgen naar de huisarts en dan bel je me op voor een plan de campagne want het gaat zo niet langer”.
Op dat moment kon ik haar wel schieten maar toen ik eenmaal mijn afspraak bij de huisarts had gehad en thuis op de bank plofte stortte kaartenhuis Marysia volledig in elkaar: ik kon niet meer denken, mijn lijf wilde niets meer en ik was een vat van emoties afgewisseld met momenten van totale verdoving. Ik heb het andere mensen die dit meemaakten wel eens horen zeggen maar het het klopt echt: ik was echt de laatste die het in de gaten kreeg dat ik burn-out was.
De eerste drie maanden besteedde ik voornamelijk aan slapen, onproductief piekeren en een wekelijks bezoek aan de psycholoog. Nadat mijn lijf weer wat tot rust was gekomen moedigde de bedrijfsarts mij aan een paar uur per week therapeutisch op het werk aanwezig te zijn zodat ik weer wat onder de mensen kwam en op zoek te gaan naar een lichamelijke activiteit. Yoga stond al langere tijd op mijn lijstje maar het kwam er maar niet van. Ik regelde 4 proeflessen bij Marion Meuffels waar ik uiteindelijk 15 jaar bij zou blijven hangen.
De eerste les was een RAMP: ik voelde me stijf, kon mijn aandacht er niet bij houden en ik vergeleek mijn “prestaties” voortdurend met die van mijn groepsgenoten: “En ik heb voor vier lessen betaald, chips”.
Na verloop van tijd kon ik wat meer bij mezelf blijven en vormden de wekelijkse lessen de basis van waaruit ik aan mijn herstel kon gaan werken. Ik merkte hoe weinig ruimte ik mezelf gaf om fouten te maken. Ook leerde ik dat het in de yoga niet om presteren en het perfecte plaatje gaat maar om verzachten en verstillen. In de lessen heb ik weer geleerd mezelf te respecteren en keuzes te maken die bij mij passen.
Hoe gaat dit verhaal verder?
Mijn naam is Marysia van Eijk (1977), oprichter en hoofddocente van “Een nieuwe Balans”.
In 2006 nam ik ontslag bij een woonvoorziening voor verstandelijk gehandicapten en besloot ik op een meer bij mij passende manier, mensen te gaan begeleiden: 1 op 1, in de thuissituatie. Daarnaast wilde ik mijn ervaringen, die ik met yoga had opgedaan, delen met anderen.
Om dit verantwoord te kunnen doen, volgde ik een door de VYN gecertificeerde yogadocentenopleiding (Samsara). Ik heb deze vierjarige opleiding afgesloten met een scriptie over de effecten van Yoga op reuma-klachten.
De afgelopen jaren heb ik bijscholingen en cursussen gevolgd in o.a.:
- Yoga voor ouderen (Samsara)
- Zwangerschapsyoga jaartraining (Samsara)
- “Adem en ontspanning volgens methode Van Dixhoorn” 1 en 2 (Yvonne Esser)
- Kashmir Yoga jaartraining (Marianne van de Wetering, Koos Zondervan en Daniel Odier)
- Yoga Nidra (Yogabindu, James Reeves, UK)
- TRE: Tension Release Exercises (Maria Alfaro, USA)
- Mindfulness (Peter van de Burken, David DeWulf, Edel Maex)
- Meditatie: praktiseren en doceren (Samsara)
- Inner Axis Yoga (Max Strom, USA)
Ondertussen geef ik meer dan vijftien jaar les, zowel in groepen als in 1-op-1 situaties. Tevens begeleid ik binnen mijn praktijk yogadocenten in opleiding.
Omdat een mens nou eenmaal wil groeien, ben ik in september 2017 gestart met een opleiding voor massage-therapie. Holos is een instituut die naadloos aansluit bij de boodschap die ik in mijn lessen probeer uit te dragen: “je hoeft nergens naar toe, je bent er al. De key ligt in bewustwording…”
Ondanks het feit dat ik mij fysiek sterker voel dan ooit tevoren, heb ik yoga nooit gezien als sport, maar meer als een manier van opnieuw contact maken met mijn kern en voelend aanwezig zijn. De oefeningen zijn hierin een hulpmiddel en nooit een doel an sich. Mijn lichaam geeft me een veelvoud aan signalen als ik mij in een twijfelachtige situatie bevind of keuzes maak die niet bij mij passen. In plaats van het lichaam te negeren (mind over body) en af te gaan op ratio en wilskracht, ben ik het gaan zien als een barometer die ik altijd bij me heb en die ik altijd om advies kan vragen. Ik hoop dit in mijn lessen aan mijn cursisten mee te geven.